“แม่ของผม เป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน… คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน
แม่กลับบ้านมา ด้วยความเหนื่อยล้าและทำอาหารเย็นให้เราตามปกติที่โต๊ะอาหาร
แม่วางจาน ที่มีปลาทูไหม้เกรียม บนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุกๆ คน ผมรอดูว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร?”
แต่ พ่อไม่พูดอะไรและตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ตัวนั้นและหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง
คืนนั้น หลังอาหารเย็นผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อ ที่ทอดปลาทูไหม้
และผมไม่เคยลืมที่พ่อ พูดกับแม่เลย “โอ้ยย…พ่อชอบปลาทูทอด เกรียมๆ อร่อยมาก นะแม่”
คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอนและถามพ่อว่า “พ่อชอบปลาทูทอด เกรียมๆ จริงๆ เหรอ”
พ่อลูบหัวผม และตอบว่า “แม่ของลูก ทำงานหนัก มาทั้งวัน…ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำ ร้ า ย ใคร
แต่คำพูด ที่ต่อว่ากันนั้นต่างหาก ที่จะทำร้ า ยกัน” ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ
และแต่ละคน ก็ไม่ได้เกิดมา สมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไร ดีกว่าใครๆ
แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ในช่วงชีวิต คือ การเรียนรู้ ที่จะยอมรับความผิด ของคนอื่นและของตัวเอง
การเลือกที่จะยินดี กับความคิดต่างกันของ แต่ละบุคคล เป็นสิ่งสำคัญ
ในการรักษาชีวิตครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว “ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมา
พร้อมกับความเสียใจ ที่ว่าเราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ให้ดูแลและ ทะนุถนอมคนที่รักเรา
และพยายามเข้าใจ และให้อภัย จะดีกว่า” ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม? เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนน
แยกที่ผ่านมาไหม ถ้าเรารู้ว่าเขาใส่ขาเทียม เราจะเบียดชน คนข้างหน้า ที่เดินช้ามากไหม
ถ้าเรารู้ว่า เค้าเพิ่งตกงาน เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไหม ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่ง
แค่ชุดเดียว เราจะดูถูกสาวโรงงาน ที่มาเดินพารากอนไหม ถ้าเรารู้ว่า
นั่นคือ การฉลองวันเกิดของเธอ เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะ เสียงดังลั่น คนนั้นไหม
ถ้ารู้ว่าแกเป็น ม ะ เ ร็ ง ขั้นสุดท้าย เรารู้แจ่มชัดเสมอว่าชีวิตเรา กำลังเจออะไร
แต่เราไม่มีวันรู้ว่า “คนที่เราเจอ เขากำลังเจอกับอะไร” โลกกว้างกว่าเงาของเรา
และโลก ก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา มองข้ามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง ให้โอกาส และให้อภัย
มีความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกัน อย่างยั่งยืน ยาวนาน
อย่าลืม แ ช ร์ ให้ผู้อื่นได้อ่านนะ เชื่อว่าเรื่องราวนี้จะช่วยให้หลายคนใช้ชีวิต
ได้อย่างมีความสุข และความสงบมากขึ้น
ขอขอบคุณ g a n g b e a u t y
