ในช่วงที่ผ่านมา มีข่าวพนักงาน โ ด น ป ล ด ก ร ะ ทั น หั น
บริษัท เ ลิ ก จ้ า ง หรือ ปิ ด กิ จ ก า ร แบบไม่ได้บอกล่วงหน้า
เมื่อเห็นแบบนี้แล้วก็รู้ได้เลยว่า อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
หากเรายังไม่รู้จักปรับตัว อาจจะทำให้ลำบากได้ ในอนาคตที่ผ่านมา…
ผมได้มีโอกาสรู้จัก พนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งชีวิต
ก็เหมือนกับพนักงานคนอื่นๆ มีหนี้สิน หนี้บัตร ผ่อนของใช้ต่างที่อยากได้
หาเงินได้แบบเดือนชนเดือน บางเดือนก็ไม่เหลือ
บางเดือน ก็ต้องไปหาหยิบยืมด้วยแนวคิด ที่ว่า…
“ต้องเป็นหนี้ถึงจะมีแรง ก ร ะ ตุ้ น ในการทำงาน”
5 ปีแรก ในการทำงานจึงวนอยู่กับการใช้หนี้บัตรอย่างเดียว
ใช้หนี้ที่ตัวเองก่อไว้ โทรศัพท์ ทีวี เครื่องใช้ไฟฟ้าเฟอร์นิเจอในบ้านต่างๆ
จนวันนึงเขารู้สึกทนไม่ไหว กับภาระหนี้สินที่แบกไว้มีความคิดอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่
เขาโยนบัตรทุกใบทิ้งหมด คืนรถยนต์ที่ผ่อนมาเป็นปี ย้ายออกจากคอนโดหรูเดือนละ 1 หมื่น
ไปเช่าห้องเช่าเล็กๆ เดือนละ 1,200 (ห้องน้ำรวม)จากเคยกิน สเต็ก ชาบู เดินห้าง
ดูหนังกับเพื่อนๆ อยู่เป็นประจำ เขาต้มไข่ 1 ฟองละลายพริกน้ำปลาไปกินที่ทำงาน
กลับมาบ้านลูกชิ้น 1 ไม้ และข้าวที่หุงเองหยอดน้ำดื่ม จากตู้กดน้ำหยอดเหรียญ
เพื่อนที่ออฟฟิตตีตัวออกห่าง เพราะเขาไม่ไปกับสังคมเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเมื่อก่อน
ห่อข้าวกับไข่ต้ม มาทำงานกินน้ำฟรีที่บริษัทเย็นกลับบ้าน
กินลูกชิ้นบ้าง ม า ม่ า บ้าง ไข่เจียวบ้างเน้นทำกับข้าวกินเอง
ซื้อของ ที่ตลาดมาตุนไว้เพื่อ ลดค่าใช้จ่ายทำแบบนี้เป็นปีๆ
จากที่เป็นหนี้กลายเป็นมีเงินเก็บ 4-5 หมื่น เดือนไหนได้ค่าคอมมาก
ก็ได้เก็บมาก แต่ก็ประหยัดมากขึ้น เขายังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ห่อข้าวมากิน
พักห้องเช่า ห้องน้ำรวมจนวันนึงจุดเปลี่ยนชีวิตมาถึงตากผ้าห่มไว้
แต่กลับโดน ข โ ม ย เขาไม่ต้องการซื้อผ้าห่มชุดเครื่องนอนด้วยเงินสด
เพราะที่ผ่านมารู้คุณค่าของ เงินมากขึ้นเขาตัดสินใจผ่อนผ้าห่มกับแขก
ที่แถวห้องเช่าในร้านขาย 1,500 แขกให้ผ่อน สบายๆ 300 บาท 10 เดือน (รวมดอกเบี้ย)
หารแล้ว ก็ตกวันละ สิบบาทเอง เขาจึงตัดสินใจผ่อนคืนแรก
ที่นอนใต้ ผ้าห่มใหม่ใจก็ครุ่นคิด ดอกเท่าตัวเลยนี่หว่าจึงเกิดไอเดียขายผ้าห่ม
เงินผ่อนให้เพื่อนร่วมงาน เพราะรู้ว่าพนักงานในบริษัทชอบผ่อนเขา
ไปร้านขายชุดเครื่องนอน ไปขอแค็ตตาล็อกตัวอย่างเครื่องนอนแบบต่างๆ
มาเอาไปขายให้เพื่อนในแผนกสั่ง วันเดียวได้เป็นสิบๆ ชุด
ดาวน์ 500 ผ่อน 300 บาท 10 เดือน ต้นทุน 1,500 ได้กำไรเท่าบังเลย
ปากต่อปากไปถึงแผนกอื่นชวนกัน มาผ่อนไม่กี่เดือนเขาขายชุดเครื่องนอน
ในเพื่อน พนักงานนับร้อยชุดอาจมี โ ก ง บ้าง หนีบ้าง แต่คำนวณแล้วก็ยังกำไร
อยู่ดีจากพนักงานธรรมดา ตอนนี้มีเงินให้ผู้จัดการกู้เขามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
โดยไร้บัตรได้ชีวิตสะดวกสบาย กลับคืนมา มีเงินสด ซื้อรถ ซื้อบ้าน
แต่เขายังคงทำตัวเรียบง่าย ในการใช้จ่ายเหมือนเดิมคงเพราะเคยชิน
และปรับตัวได้แล้วกับรูปแบบ ชีวิตแบบนี้ ห่อข้าวมากินเหมือนเดิม
แต่.. อาหารดีกว่าเดิมตามฐานะจากเป็นหนี้… กลายเป็นมีเก็บเป็นแสน
บทความนี้ เขียนให้เห็นถึงการปรับตัวการประหยัด และ แนวทางการใช้ชีวิต
เพื่อแก้ไขปัญหาสถานการณ์ ในบางช่วงของชีวิตอย่าได้มองเรื่องการผ่อนของ
เอากำไร เท่าตัวของเขา เป็นเรื่องเอาเปรียบคนอื่นเพราะกู้เงินแบงค์ซื้อบ้าน
ดอกก็เท่าตัวเหมือนกัน ให้ดูที่ไหวพริบการพลิกชีวิตของเขาการลดอัตรา
ลดฐานะ ลดหน้าตา ทางสังคม ลงบ้าง มันทำให้ชีวิตดีขึ้นได้ตอนเขาห่อไข่ต้มมากิน
ที่บริษัท เพื่อนๆ ร่วมโต๊ะบางคนถึงกับลุกหนีมีซุบซิบบ้าง นินทาบ้าง
แล้วเป็นไง… คนเหล่านั้นก็ต้องมากู้เงินเขาใช้ลองดูที่ตัวเราครับ…
อะไรบ้างในชีวิต ที่ไม่จำเป็นก็ตัดออกเคยอยู่ห้องเดือนละ 3,500
ลองไปดูห้องพัดลมแถวๆ ที่ทำงานเดือนละ 2,000 ดู ยุคนี้ไม่ประหยัดอยู่ยาก
ยุคนี้ไม่หาอาชีพเสริม ก็คงไม่รวยหลงวัตถุตามสังคมก็คงจะก่อร่างสร้างตัวลำบาก
วันนี้ หากคุณซื้อแต่ ของที่อยากได้เพื่อ เอามาอวดคนอื่น…
สักวันนึง…!! คุณจะต้องขายของที่จำเป็น ที่พอขายได้ราคา
เพื่อรักษาฐานะเอาไว้กินน้อยลง จ่ายน้อยลง แต่รายได้มากขึ้น
ไม่กี่ปีก็ลืมตา อ้าปากได้ทุกอาชีพ… ทำได้ก็รอด อยู่ที่ว่าจะทำหรือไม่
ยังแคร์สายตา คนรอบข้าง มากแค่ไหน
ขอขอบคุณ สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
